Tor saneczkowy w Mui Ne

Na początek jedziemy do starych budowli stawianych przez lud Champa, które znajdują się na wzgórzu poza miastem. W Wietnamie bardziej znane od nich są tylko te w My Son i Nha Trang, które zresztą już dobrze znamy z wcześniejszych wyjazdów. Idąc jeszcze wyżej chodnikiem, a potem przedzierając się przez chaszcze, docieramy na punkt widokowy,  z którego rozciąga się panorama Panth Thiet i jej plaże. 

Zatrzymujemy się też w centrum miasta, gdzie znajduje się zejście do strumyka. Ściągamy buty i brodzimy jego korytem. Idziemy w górę rzeki, a właściwie rzeczki, którą Wietnamczycy nazywają Baśniowym Strumykiem. Miejscowi odkryli pomysł na biznes, więc w wielu miejscach przy brzegu stoją plastikowe krzesła. Siedząc w wodzie, można tam coś przekąsić, napić się piwa, lub soku ze świeżo wyciskanych owoców. Rzeka, którą idziemy, ma brązowy kolor, więc nie widać piaskowego dna, które czasem zmienia się w kamieniste, lub gąbczaste. Przechodząc przez malownicze wąwozy, dochodzimy w końcu do wodospadu. Dziewczyny fotografują się na jego tle w pozycji “na Elżbietę Jaworowicz” – ze zgrabnie wyciągniętymi nogami. Potem jedziemy na  obiad złożony z owoców morza, ponieważ Mui Ne z nich słynie: małże, lobstery,  krewetki, kalmary, ostrygi…W Mui Ne wytwarza się też sos rybny, który znany jest kucharzom całego świata.