Niebieska Świątynia w Tajlandii

Wewnątrz świątyni (sali święceń) dwa rzędy kolumn prowadzą do siedzącego, białego Buddy, który jedną ręką dotyka ziemi (bhumisparśa-mudra). Niewątpliwie nawiązuje to do momentu kiedy Budda wzywa na świadka ziemię, mającą zaświadczyć, że osiągnął on oświecenie. Rzeźba Buddy mierzy 4 metry wysokości i wydaje się swoim białym kolorem rozjaśniać wnętrza świątyni. Ściany i sufit ozdobiono misternymi malowidłami i niezwykłymi wzorami, które pokrywają niemal całe ich powierzchnie. Na obrazach w złotych ramach przedstawiono życie Buddy. Natomiast malowidła na ścianie wyjściowej przedstawiają piekło. Z pewnością ma to symbolizować fakt, że wychodząc ze świątyni (świętego miejsca) wchodzimy do świata zewnętrznego czyli piekła, więc drzwi są jak otwarta paszcza demona.

Na zewnątrz za świątynią stoi Budda z uniesioną prawą ręką, czyli w tak zwanej abhaya-mudrze. Jest to gest “nie obawiaj się”. Biała figura odcina się od ciemno-niebieskiej (z wieloma złotymi detalami) świątyni. Bogato zdobiony dach w motywy roślinne, oraz węże Naga nawiązuje do stylu Królestwa Lanna (inaczej zwane Królestwem Miliona Pól Ryżowych, istniało do XIII do XVIII wieku).